မဲဇလီကုန္း တမနက္မွာ သက္သက္က
နင္ကဗ်ာေရးျပီး တင္ေအာင္ေက်ာ္ဆီ ပို႕လိုက္ဦးေနာ္တဲ႔
လမ္းေဘးက လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေတြတရိပ္ရိပ္
ငါ႔စိတ္ဟာ ဆယ္႕ေျခာက္ႏွစ္သားေလး လိုေတာ႔
မေျပးလြားနိုင္ေတာ႔။
သစ္တရြက္ေၾကြတာက အစ အနိစၥ ရွဳရမယ္႕ အရြယ္ေရာက္မွ
သစ္တရြက္ေၾကြတိုင္း ကဗ်ာတပုဒ္ ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေတြဆီ
အတိတ္ကာလကို ျပတဲ႔ ရုပ္ရွင္ အေႏွးျပကြက္ေတြလို
ျပန္သြားၾကည္႕မိတယ္။
ဘာလိုလိုနဲ႕ ဒါေတြဟာ လြန္ခဲ႕ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္
ဘုရားဘုရား ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္တဲ႔လား။
ကဗ်ာေရးဘို႕ဆို
ျမင္းကပ္တေကာင္လို သံခြ်န္နဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္
ကုိယ္႕တင္ပါးကိုယ္ ထိုး ျပီး နိုးရတဲ႔ငါဟာ
ရုတ္တရက္ ပတပ္ရပ္လို႕ ဒုန္စိုင္းေျပးခဲ႕ျပီ
လြန္ခဲ႕ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ဆီ။
ပထမဆံုး မွတ္မိေနတာကေတာ႕
အဓိပတိလမ္းတခါးရြက္ၾကီးေတြဟာ အစစ္ေဆးမရွိ အျမဲဖြင္႕ထားျပီး
တို႕ကိုၾကိဳဆိုခဲ႕တာပဲ ။
ဥဒဟို လူးလာခတ္လို႕သြားလာေနၾကတဲ႔ ေက်ာင္းသားၾကီးေတြၾကား
တို႕ဟာ
ေသးေပမယ္႔ အသံက်ယ္တဲ႔ ေလးဘီးကားေလးေတြလို
ျမန္ျပည္ အႏွံ႕ အျပားက ေန
သံသရာက ဆုေတာင္းနဲ႔ လာခဲ႔ၾကသလို
သမိုင္းအစဥ္လာၾကီးမားတဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဆီ
သမိုင္းသစ္တခု ထပ္ေရးဖို႕
ေရာက္လာခဲ႔ရမွန္းမသိဘဲ ေရာက္လာခဲ႔ရတဲ႕
လြန္ခဲ႕ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တို႔သားသမီးေျမးေတြကို ေျပာျပခဲ႔ရင္
ယံုတမ္းစကား ဒ႑ာရီေတြပါလို႕
အေျပာခံရနိုင္တဲ႔
လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
မေန႔တေန႔က မွ( အိမ )ေက်ာက္ေက်ာဆိုင္က
ထ ျပီးထြက္လာသလို ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တလ က်ပ္တစ္ရာ႕ႏွစ္ဆယ္ သြင္းျပီးရင္
တလလံုးစားယံုမက ထမင္းသယ္ျပီး အလည္လာတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းကိုပါေကြ်းလို႕ရတဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အိမ္ျပန္ရင္ ရီဖန္းအျဖစ္ ကုလားမဆြဲျခင္းနို႕ဆီတဗူး ရနိုင္ေသးတဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ငွက္ေပ်ာေတာထဲက ဦးခ်စ္ဆိုင္မွာ
ကိုယ္႔အခ်စ္နဲ႕အရာရာကို အေကာင္းအတိုင္း ျဖစ္ေစမယ္
နားေထာင္ေနတဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
လက္ဘက္ရည္တခြက္ ငါးမတ္ ၊
ဒူးယားတလိ္ပ္ တစ္မတ္၊ေဒသႏွစ္သြား ကားစီး တစ္မတ္ လို႕ေျပာရင္
မတ္ ဆိုတာဘာလဲ ဂ်ာမာန္ ပိုက္ဆံလားလို႕
အေမးခံရနိုင္တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
မစံြေတာင္တက္ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အပ်င္းလည္းေျပကုိယ္ေနလည္းလွ ေရကူးၾက ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
မဂၢဇင္းမွာ ကေလာင္ေသြးပါ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ခ်စ္ခ်စ္ေဇာ္ဆိုတဲ႕ ကေလးမ ေတးစသံၾကားပါရေစတဲ႔
ဆိုကေရးတီး ႏွစ္ေပါင္းသံုဆယ္။
ေပ်ာ္ပြဲစားမွာပါဆယ္ဂိမ္း ကစားရင္း
ရည္းစားစကားတရား၀င္ေျပာခြင္႔ရနိုင္တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
လက္ေရးကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ အခ်ိန္မေရြး ၀ယ္လက္ေဆာင္ေပးလို႕ရတဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အေဆာင္ဖဲဝိုင္းမွာ ေအာက္ရွစ္နဲ႕ ေမ်ာက္ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႕
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အတြဲေခ်ာင္းၾကမယ္ေနာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တကၠသိုလ္ေျမေန၀င္မွာကိုစိုးတယ္လို႕ ၾကိဳတင္နမိတ္ဖတ္ခဲ႕ၾကတဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တကၠသိုလ္ဆိုတာ ေက်ာင္းစာတခုတည္းလုပ္ရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ေျပာခဲ႕တဲ႔
ဆရာၾကီးဦးေကာင္းညြန္႕ဆိုတာရွိခဲ႕ဘူးတယ္လို႕ ေျပာရမယ္႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အဂၤလိပ္လိုတလွည္႔ပါဋိလိုိတလွည္႕ မိန္႔ခြန္းရွည္ၾကီးေတြေပးတတ္ျပီး
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာေဆးေပါ႔လိပ္ၾကီးဖြါေနတတ္တဲ႕ဆရာၾကီး
ေဒါက္တာတင္ေအာင္ေအးဆိုတာ ရွိခဲ႕ဘူးတယ္လို႕ေျပာရမယ္႕ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တိုင္းရင္းသားအစားအစာေရာင္းခ်ပြဲေတြနဲ႕စည္ကားခဲ႕ဘူးတဲ႔ ွႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္
ျမိဳ႕နယ္အသင္းေပ်ာ္ပြဲစားလက္မွတ္ေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ေရာင္းခ်ၾကတဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ျပည္၊ပုဂံ၊တေကာင္းကို ေခ်ာင္းေပါက္ေအာင္ သြားခဲ႔ရတဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္
အေဆာင္သူ အေဆာင္သူ အေဆာင္သူ
အလြမ္းေျပ အေဆာင္သူ အလြမ္းေျပ ေရာက္လာတယ္
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တို႕ေတြ
ခင္၀မ္းရဲ႕ ေကာလိပ္ေန႔ရက္မ်ား နဲ႔ မြန္းေအာင္ ရဲ႕ ၈/၈၂ အင္းလ်ား
ေမာင္႔ရဲ႕သီရိေမ ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
ျပိဳင္တူေအာ္ဆိုခဲ႕ၾက တယ္ နွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
နံရံေလးဘက္ၾကားမွာ ကိုယ္တေယာက္တည္း
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အားငယ္စိတ္ပ်က္ ပ်င္းရိဖြယ္ေန႔ရက္ေတြမွာ
ျမကြ်န္းညိဳညိဳ ကြန္းခိုရာတကၠသိုလ္မွာဆိုလို႕ သီခ်င္းေလးညဥ္း
ျပန္လြမ္းတလိုက္ယံုနဲ႕
ခ်က္ခ်င္း အင္အားသစ္ေတြနဲ႕ရြင္ျမဴးလာေစခဲ႔တဲ႕
အဓိပါယ္ျပည္႔၀ေလးနက္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
တို႕ေခတ္က
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတေယာက္
တလကုန္က်စရိတ္ သံုးရာ လို႕ အခုေနခါေျပာမိရင္
ဘာလဲ ေဒၚလာလားလို႕ အေမးခံရတဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အခုက်ေတာ႕
သီရိေဆာင္လည္း အမ်ိဴးသမီးေဆာင္ မဟုတ္ေတာ႔
ပန္းေတြနဲ႕ေ၀ ဇာတ္ကားထဲက ေအာင္လတ္လည္း
ႏွင္းဆီပန္းတပြင္႔နဲ႕ ဘယ္သြား ေ၀ ရမွန္းမသိ
သံတိုင္ေတြ ကာထားတဲ႕ ေက်ာင္းၾကီးထဲမွာ ေယာင္လည္လည္။
မမႏြဲ႕ ကို သြားေမးခ်င္ေပမယ္႕
မမႏြဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အင္းလ်ားေဆာင္ေဟာင္းၾကီး ေျပာင္းခဲ႔ရျပီ ဆိုတာ
သီရိသူ အခ်စ္ဆံုး သိေစဘုိ္႕ရယ္ ကုိယ္ေလတကယ္ေျပာျပခ်င္တယ္
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ေရႊဘိုေဆာင္ကို အမ်ိဴးသမီးေဆာင္ လုပ္လိုက္ျပီဆိုေတာ႔
ညခ်မ္းဆည္းဆာတခုမွာ
ေရႊဘိုေဆာင္ဟာ ေက်ာင္းေတာ္သားတေယာက္လို
တည္ၾကည္လို႕ေနတယ္ ဆိုတဲ႕ ခင္၀မ္းသီခ်င္းအစား
ေရႊဘိုသူတို႕ ယဥ္တာ ကမၻာမရွိသူလို႕
သီခ်င္းေျပာင္းျပီးဟစ္ရမလိုလို ျဖစ္ခဲ႔ရျပီကြဲ႕
နွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ကန္႔ေကာ္ပင္ေအာက္ ထမင္းထုပ္ေတြ ေဝစားခဲ႔ရတဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ေတာင္ငူေဆာင္ေပၚက လက္ကိုင္ပုဝါစေလးေတြ ဝဲက်ခဲ႔ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အဲဒီတုန္းက
တနိုင္ငံလံုးက တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု ဆံုဆည္းခဲ႕ၾက အတူေနခဲ႕ၾက
ပင္လံုက စိုင္းေအာင္ျမင္၊ ပေလာကစီစီ၊ မိုးညွင္းကဖိုးလံုး၊
ျမိတ္က ျဖတ္ထံုး၊ေရနံေခ်ာင္းက ဂ်ပ္စင္၊
မန္းေလးက မူမူသန္း၊ျမင္းျခံက သိန္းသိန္းေဌး၊
စိုက္ေတြက ျမင္႕ေဆြ လားရွိဳး အယ္ေဇာ္တူး ၊
တို႕အရူးအမူး တဦးကိုတဦးခ်စ္ခဲ႕ၾက
တို႕ေလာေတြ ရဲ႕ ဌာနခ်ဴပ္ ရာမညေဆာင္ ဆိုတာ
တိုင္းရင္းသားလြတ္ေတာ္ အေသးစားေလးေပါ႕ေမာင္ရာ
အခုက်ိန္ေျပာရေတာ႕မယ္႕ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ဂ်ပ္စင္ ကန္တင္း ဦးယမ္းဘီလူး ဆိုင္ကေန
ေတာင္ပိႏၷဲသီးေတြေၾကြက်တတ္တဲ႕ ေတာင္ငူကန္တင္းက
မဘုတ္ဆုံ ရဲ႕ အသုတ္စံု ဆိုင္ကို ဒိုးယိုေပါက္သြားလို႕ရခဲ႕တဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
မာလာေဆာင္ေနာက္ေပါက္ကေန ရတနာေဆာင္ေနာက္ေပါက္ကို
ေတာက္ေလ်ာက္လိုက္ျပီး
ဒီကန္႔ေကာ္ ပန္းေလး ပန္သူမဲ႕ေနတာ
သနားစရာေလးမို႕ ယူသြားပါဗ်ာ လုပ္လို႔ရတဲ႕
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ခုေတာ႕ေစ်းကြက္စီးပြါးေရး ကပုတ္ျပတ္ဆြဲသြားလို႔
ကန္႕ေကာ္ပန္းေၾကြ တပြင္႔
ေျမေပၚမွာ မေတြ႔ရနိုင္ေတာ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
သံဒိုင္ေတြနဲ႕ ပိုင္းျခားထားလို႕
၀ိဇၨာေဆာင္နဲ႕ သိပၸံေဆာင္ၾကား မွာတင္
ဝကၤမၻာလို မ်က္စိလည္လမ္းမွားသြား နိုင္တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ပညာေရးေ၀းသည္မရွိနဲ႕ ေရေ၀းကိုေရာက္ခဲ႕ေပါ႔ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ဆရာၾကီးေဒါတ္တာတင္ေအာင္ေအး၊ဆရာဦးခင္ေမာင္သိန္းဦးခင္ေမာင္စိန္
၊ဦးစိန္လွဳိင္၊ ဦးနန္း၀င္းေအာင္၊ဦးေက်ာ္ေဇာနိုင္
တို႕မွာ အဲလို ဆရာၾကီးေတြ ဆရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ပါ႕
အခုေနမွာေတာ႕
တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ဘို႕ ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ႔
ဒသနိကဌာနက ဆရာေလး လွကို က
ပညာေရးေဂြးစိ မရွိလို႕ စားေျပာင္ခ်ိဴးတာကို
စင္းစင္းၾကီးခံေနခဲ႔ရတဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ေလာကမွာ
လင္မရွိတဲ႕မိန္းမ ၊တံခြန္ရွိတဲ႔ ရထား၊
ေက်ာင္းသားမရွိ တကၠသိုလ္ မတင္႕တယ္ဘူးလို႕
တြင္ခဲ႔ရျပီ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
နာဂစ္ မုန္တိုင္း၀င္မေမြ ခင္ကတည္းက
တစစီျဖစ္ခဲ႔ရ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
နာဂစ္ မုန္တိုင္းမွာ ရန္ကုန္က သစ္ပင္ၾကီးေတြဘုန္းဘုန္းလဲေတာ႕
တို႕ေတြအားလံုး ဘုရားတ
ရက္အေတာ္ၾကာမွ အင္တာနက္ေပၚ တက္လာတဲ႔
သစ္ပျတ္ပင္ၾကီး ဓါတ္ပံုေတြ႔ မွ
ဝမ္းသာအားရ အလုအယက္ ရွယ္ၾက
တို႕သစ္ပုတ္ပင္ၾကီး အေကာင္းတိုင္းရွိေသးတယ္ကြ တဲ႕
ဟုတ္ပါတယ္
တို႔သစ္ပုတ္ပင္ၾကီးဟာ
လြတ္ရက္မရွိတဲ႔ အက်ဥ္းသားတေယာက္လို
သံတိုင္ဝိုင္းခတ္ထားတဲ႔ အလယ္မွာ
ထီးထီးၾကီးေတာ႕ ရွိေနပါေသးတယ္
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ႕
သကၠရာဇ္ ႏွစ္ေထာင္ ေျမာင္းျမေထာင္မွာ
လွည္းတန္းရတနာထြန္းစတိုး ပိုင္ရွင္ဦးေမာင္ေမာင္နဲ႕ ဆံုရျပန္တယ္
သူ႔အမွဳ ၁၉၉၆ ေက်ာင္းသားေလးေတြေရသန္႕ေဝမိလို႕တဲ႔
ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ထမင္းစားခဲ႔ရတဲ႔သူက
ေက်ာင္းသားေတြ ေရးဗူးေဝမိတာ အျပစ္တဲ႕ဗ်ား
ကိုယ္က ပ်င္းရင္
ဦးေမာင္ေရ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရတနာထြန္းစတိုးထဲ
နယ္ကေက်ာင္းသားသစ္ ေစ်း၀ယ္ဘို႕၀င္လာေနတယ္ဗ် လို႕ စလိုက္ရင္
တဖက္ခန္းကေန သူက
မီးလံုး၊မီးေခါင္း၊မီးစေလာင္း၊မီးၾကိဳး၊
ေျမာက္လက္၊ေသာ႔၊ေသာ႕ခေလာက္၊ေရဖလား၊ခံုဘိနပ္၊ဆပ္ျပာ၊ဆပ္ျပာခြက္၊
မတ္ခြက္၊ဇြန္းခရင္း၊လက္သုတ္ပဝါ၊အက်ၤီခ်ိတ္၊ ျခင္ေထာင္ၾကိဳး၊အ၀တ္လွန္းၾကိဳး၊ဒိုင္ယာရီ၊ အစခ်ီ
ျပီး တဆက္တည္း ဂါထာတပုဒ္လို မရပ္ပဲ ရြတ္သြားတာ သိပ္နားေထာင္ေကာင္းသဗ်
ေအာ္ တို႕ေခတ္ အေဆာင္ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ႕
လိုအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားပါတကားလို႕ လြမ္းတရတဲ႔
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
အခုေတာ႕
အေဆာင္ေက်ာင္းသားလည္း မရွိေတာ႕သလို၊
ရတနာထြန္းစတိုးလည္းမရွိေတာ႔ဘူး
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္။
ေအာင္သက္တင္ၾကီးလည္းမရွိေတာ႕ဘူး။ ကလန္ကလားၾကီးမိုးေက်ာ္လည္းမရွိေတာ႕ဘူး။
မင္းသားေဇာ္လင္းလိုေခ်ာတဲ႕ ျမင္းျခံေဇာ္လင္းလည္းမရွိေတာ႕ဘူး။
ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲကိုေတာ႕လာျပီး
အကန္ေတာ႔မခံပဲျပန္သြားတတ္တဲ႔ဦးေက်ာ္ေဇာနိုင္လည္း မရွိေတာ႕ဘူးေလ။
တို႕ေတြလည္း နွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ၾကာတဲ႔ခါ
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး တရားသူၾကီးေရွ႕ေန ျဖစ္သူလည္းရွိသလို
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး သေဘၤာလိုက္ၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး ပဲဆီေရာင္းၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး အငွါးကားေမာင္းၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီးစားေသာက္ဆိုင္ဖြင္႕ၾက
ေခတ္ကိုက အဲဒီလို၊
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး ေလယဥ္မယ္လုပ္ၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး ကန္ထရိုက္တာလုပ္ၾက
ေခတ္ကိုက အဲဒီလို၊
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး အုတ္သဲေက်ာက္ေရာင္းၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး စက္ျပင္ဆရာလုပ္ၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး စိ္န္ပြဲစားလုပ္ၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီးက်ဴရွင္ဆရာ လုပ္ၾက
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာ လုပ္ၾကတဲ႕ အေၾကာင္း
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ၾကာတဲ႔အခါ
ေလာဘြဲ႕ယူျပီး ကဗ်ာဆရာျဖစ္လာတဲ႔ ငါက
အမွတ္တရ ကဗ်ာတပုဒ္ေရးစပ္လိုက္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႕။
ထိန္လင္း
အဆင္ေျပရင္ ေၾကာျငာေလးေတြ ေက်းဇူးျပဳျပီး ကလစ္ေပးပါေနာ္
=============================================